Παρουσίαση της Μεταπτυχιακής Εργασίας του μεταπτυχιακού φοιτητή του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών κ. Γερονικολάκη Ευστράτιου με θέμα: “ Ένα σχεδιαστικό πρότυπο εφαρμογών για διαλειτουργικότητα σε όλο το φάσμα Εκτεταμένης Πραγματικότητας ”
Οι εφαρμογές του φάσματος Εκτεταμένης Πραγματικότητας (ΕΠ), ένα υπερσύνολο Μεικτής, Επαυξημένης και Εικονικής Πραγματικότητας, αποκτούν εξέχουσα θέση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορους τομείς, όπως εικονικά μουσεία. Αυτές οι οποίες ενσαρκώνουν ένα εικονικό μουσείο θεωρούνται εφαρμογές ψηφιακής κληρονομιάς και έχουν ύψιστη σημασία για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δυστυχώς, η πλειονότητα αυτών συνήθως λειτουργεί μόνο σε μία από τις παραπάνω πραγματικότητες. Για παράδειγμα, παρατηρούμε πολλές εφαρμογές που υπάρχουν για συσκευές Εικονικής Πραγματικότητας, οι οποίες δεν δύναται να λειτουργήσουν σε κινητές συσκευές Επαυξημένης Πραγματικότητας.
Η έλλειψη εφαρμογών εικονικών μουσείων σε όλο το φάσμα ΕΠ αποτελεί πραγματικό μειονέκτημα. Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα που προκύπτουν από τη λύση αυτού του προβλήματος. Πρώτον, η κυκλοφορία μιας τέτοιας εφαρμογής σε όλο το φάσμα ΕΠ θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανακάλυψη της πιο κατάλληλης πραγματικότητάς για αυτήν. Επιπλέον, ανάλογα με το πλαίσιό της, θα μπορούσε να είναι πιο συναρπαστική σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, συγκριτικά με κάποια άλλη. Επιπροσθέτως, κυκλοφορώντας μια τέτοια εφαρμογή σε όλο το φάσμα ΕΠ, η διαθεσιμότητά της αυξάνεται σε ένα ευρύτερο φάσμα χρηστών. Για παράδειγμα, αν γίνει διαθέσιμη τόσο για Εικονική όσο και για Επαυξημένη Πραγματικότητα, είναι αυτόματα προσβάσιμη σε χρήστες που ενδέχεται να μην έχουν στην κατοχή τους μια κάσκα Εικονικής Πραγματικότητας, αλλά να έχουν μια κινητή συσκευή (ικανή να υποστηρίζει Επαυξημένη Πραγματικότητα). Ως αποτέλεσμα, στο πλαίσιο εφαρμογών ψηφιακής κληρονομιάς, επιτυγχάνουμε την διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το ερώτημα που προκύπτει σε αυτό το σημείο, θα ήταν «Είναι δυνατόν μια ολόκληρη στοίβα εφαρμογής λογισμικού / υλικού να γίνει διαθέσιμη στο φάσμα ΕΠ χωρίς να θυσιάζεται η εμπειρία του χρήστη, με ημιαυτόματο τρόπο;». Μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο, ανάλογα με την αρχιτεκτονική και την υλοποίηση των εφαρμογών.
Μέσα από τη δουλειά μας, αντιμετωπίσαμε τέτοιες προκλήσεις, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, τη μετάβαση μιας εφαρμογής εικονικού πειραματισμού πολιτιστικής κληρονομιάς από Εικονική σε Μεικτή Πραγματικότητα και αντίστοιχα, μιας εφαρμογής εικονικού μουσείου από Επαυξημένη σε Εικονική Πραγματικότητα. Συνεπώς, πραγματοποιήσαμε μια χειροκίνητη μετάβαση στο φάσμα της ΕΠ σε αυτές τις περιπτώσεις, σημειώνοντας τα κρίσιμα βήματα που απαιτούνται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ως αποτέλεσμα, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε αυτήν την πρόκληση χρησιμοποιώντας τη δομή μετάβασης ΕΠ που δημιουργήσαμε, με βάση τα ευρήματά μας, το οποίο και θα παρουσιάσουμε σε αυτήν την εργασία.
Συγκεκριμένα, παρουσιάζουμε το δομή μας, το «Διαχειριστή Μετάβασης ΕΠ», στο πλαίσιο εφαρμογών ψηφιακής κληρονομιάς (εικονικά μουσεία). Πρόκειται για μια βιβλιοθήκη μετάβασης ΕΠ, ικανή να διαχειριστεί την υποκείμενη στοίβα λογισμικού για διαφορετικές πλατφόρμες ή πραγματικότητες σε όλο το φάσμα ΕΠ, ανάλογα με την επιλογή των προγραμματιστών. Μέσω ενός απλού περιβάλλοντος χρήστη, οι προγραμματιστές μπορούν να ορίσουν τις προτιμήσεις τους. Συγκεκριμένα, αυτό το πλαίσιο επιτρέπει αυτόματες μεταβάσεις στο φάσμα ΕΠ μεταξύ Εικονικής, Επαυξημένης και Μεικτής Πραγματικότητας. Μειώνει επίσης το χρόνο ανάπτυξης ενώ αυξάνει τη διαθεσιμότητα των εφαρμογών ψηφιακής κληρονομιάς, ενθαρρύνοντας τους προγραμματιστές να τις διαθέτουν σε όλο το φάσμα ΕΠ, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
